Van een de tweede fiets- en de anderhalfde ster en de Michamok

Na wat maanden (blog)rust, toch een meldinkje.

Ik fiets gestaag door. en vier een dubbel jubileum: de fiets heeft  twintigduizend kilometers onder zich door zien gaan, waarvan ik er vijftienduizend op mijn conto mag zetten. Dat voelt goed.

Ik voel me gezond, spaar het milieu en de portemonnee.

 

Dat sluit mooi aan bij het initiatief van Micha Nederland: Die introduceerden de MichaMok. Een maand lang gebruik ik alleen deze mok voor mijn koffie, thee enz, echter de mok accepteert alleen fairtrade of biologische producten en bij ontstentenis daarvan slechts water. Het leuke is dat je de mok ook nog met mooie teksten kunt larderen, zodat er elke dag nagedacht kan worden over vluchtelingenproblematiek, duurzaamheid, christenvervolging enz. en dat wellicht samen met mijn collega's en leerlingen.

 

 

Van ijdelheid en lucht en leegte

Al eerder merkte ik op dat het bloggen mij een beetje teveel op navelstaren begon te lijken. Ik fiets mijn woonwerk verkeer en constateer dat ik soms een lekke band heb, soms hard fiets, soms niet en heel af en toe ingehaald wordt: hoe erg! Een beetje narcistisch.

Kortom om de Prediker te citeren: IJdelheid der ijdelheden het is alles ijdelheid of om een moderner vertaling te gebruiken: Bloggen is voor mij steeds meer lucht en leegte geworden.

Ik lees nog wel bij jullie mee maar zal me er niet al te actief meer mee bezig houden.

Van ongehoorde snelheden en een goedkoop reedcontact.

Vrijdag heb ik voor mijn doen ongehoorde snelheden gehaald, dik zeventig op de teller. En met een gemak alsof ik de helft van die snelheid haalde. Ondanks het feit dat dat mijn ego zich daardoor ernstig gestreeld voelde, dwong mijn kritische ik me om op mijn Cateye Enduro te kijken om te controleren of die streling terecht was. Niet dus ik reed dik dertig, wat met mijn gevoel overeen kwam. Een zeepbel die uitelkaar spatte.


Thuis gekomen heb ik Garmin Edge 500 eerst maar eens gereset, wellicht was de software van slag: dat was niet het geval, ik bleef te hoge snelheden zien. Ook een nieuw batterijtje in de sensor bleek het euvel niet te verhelpen. Eerder had ik een kabel tussen het reedcontact en de GSC10 gefrutseld, loshalen en opnieuw bevestigen verhielp het probleem ook niet. Uiteindelijk heb ik het reedcontact er afgehaald, blijkbaar was dat ding kapot of zat er ergens een breuk in de kabel. Bij de fietsmaker bleken nog genoeg reedcontacten van goedkope fietscomputers te liggen, een la vol en gratis:-)  Eén daarvan bleek een uitstekende vervanger van het zieke exemplaar. Ik heb de GSC10 opengemaakt, de oude kabel verwijderd en het nieuwe reedcontact, met een verlengkabel, er aan gesoldeerd. Ik fiets nu weer met "normale" snelheden, helaas?!


Hoe het verlengen werkt? zie Modifying GSC10 sensor


edit: Zoiets Edward Donkers ? (zie de opmerking van hem)